Dagboek Rosie & Kiron

Woensdag 29 november - week 3 en 4

Wat is er afgelopen weken veel gebeurd! Waar de pups twee weken geleden nog meer weg hadden van molletjes, zijn het inmiddels echte hondjes geworden.

De oogjes en oortjes zijn bij alle pups inmiddels open, en langzaam maar zeker gaan ze erop uit om de puppyren te verkennen. Lopen gaat nog een beetje wiebelig, maar je verbaast je soms hoe snel ze ergens bij zijn als ze willen.

Omdat Rosie de afgelopen weken niet voldoende voeding bleek te hebben voor alle pups zijn we begonnen met bijvoeden. Ze krijgen aangemaakte puppymelk, eerst individueel met flesjes en later met de nourinou, die hieronder op de foto te zien is. Na wat oefenen ging dit prima, waardoor de pups niets tekort gekomen zijn. Een paar dagen terug zijn we bovendien begonnen met het geven van puppybrokjes. Deze worden in water geweekt tot een heel dun papje en krijgen de pups in een schaal aangeboden. Dit is altijd een geklieder, maar het lukt alle pups goed om de pap te eten. Het bijvoeden met melk zullen we vanaf nu vervangen door de geweekte brokjes, en daarnaast drinken de pups natuurlijk nog bij Rosie.

De brokjes zullen langzaam steeds minder geweekt worden, tot de pups rond week 7 harde brokjes kunnen eten. Hiervoor hebben ze wel tandjes nodig, maar ook die zitten eraan te komen. De eerste puntjes zijn bij de meeste pups al te voelen. Je merkt ook dat ze langzaam steeds meer beginnen te verkennen met hun bekjes. Ze ziet ze in speeltjes happen, maar ook in elkaars pootjes en staartjes. Het hoort er allemaal bij.

Nu de pups steeds meer van de wereld meekrijgen, beginnen ze ook steeds meer contact te zoeken. Ze zijn door het bijvoeden al erg geïnteresseerd in mensen, en komen snel kijken als ze je zien of horen. Ook hoor je regelmatig al pogingen tot blaffen. Heel lief allemaal, tot ze het alle tien tegelijk gaan doen. 

20231116_231851

IMG-20231129-WA0006

20231116_231852

20231122_224550

20231122_211632

IMG-20231129-WA0003

IMG-20231129-WA0002

IMG-20231129-WA0001

IMG-20231129-WA0000

20231123_225952

IMG-20231129-WA0004

IMG-20231129-WA0005

Vrijdag 17 november - week 2

Bijna twee weken oud, en het gaat erg goed met Rosie en haar pups. We hebben de afgelopen week een klein virusje gehad waardoor de pups om en om wat minder goed aten, maar inmiddels hebben ze allemaal weer mooie ronde buikjes.

Qua ontwikkeling is er veel te zien. De oogjes zijn langzaam open aan het gaan. Door kleine spleetjes beginnen de pups langzaam de wereld te bekijken. Ook worden er dappere pogingen gedaan om te leren lopen. De buikjes komen langzaam van de grond af, en voor je het weet rennen de pups door de kist heen. 

Zaterdag 11 november - week 1

De eerste week zit er al bijna op, en alles gaat nog steeds prima met Rosie en haar pups. Rosie is een heel lieve en rustige moeder. Ze zorgt goed voor haar pups, maar ze is niet druk of zenuwachtig. Na de eerste twee dagen bijna voltijd bij haar pups gelegen te hebben laat ze ze inmiddels af en toe alleen als ze liggen te slapen. Zo kan ze zelf even rustig in de tuin struinen of kijken of er nog ergens iets te eten valt. 

Over eten gesproken, dat doen de pups erg goed. Ze weten Rosie allemaal goed te vinden als ze honger hebben en dat is aan ze te merken. In eerste twee dagen is het niet ongebruikelijk dat pups wat afvallen. Rosies pups zijn echter vanaf de eerste dag aangekomen en houden dit goed vol. Om tien pups van genoeg eten te voorzien krijgt Rosie ook goed te eten. Haar brokjes eet ze nu even niet zo graag, dus hebben we een lading Renske gestoomd vlees aan laten rukken. Hier krijgt ze 4 bakjes per dag van, en dat vindt ze heerlijk. Daarnaast krijgt Rosie calcium om haar extra te ondersteunen. 

Naast dat ze extra te eten krijgt, krijgt Rosie ook een hoop extra aandacht. De kinderen zijn vaak in de kist te vinden om Rosie en haar pups te knuffelen, en ook Rosies baasje is inmiddels al twee keer op bezoek geweest. Naast dit fysieke bezoek krijgen we ook een hoop digitaal bezoek. De puppycam draait overuren, en we krijgen veel leuke berichtjes van alle nieuwe puppybaasjes en andere enthousiaste kijkers. Naast leuke berichtjes krijgen we ook een hoop vragen, dus misschien is het leuk om de populairste hier even te behandelen:

Hoe groot zijn de pups eigenlijk?

- Ze groeien snel, maar zijn momenteel nog ongeveer zo groot als een hand

Kunnen ze al lopen?

- Nee, dat zou wel erg snel zijn. Pogingen tot lopen beginnen als ze rond de twee weken zijn. Wel kunnen ze al heel goed kruipen.

- Kunnen pups al zien en horen?

Nee, pups worden blind en doof geboren. Rond de tien dagen gaan langzaam de oortjes en oogjes open. In het begin kunnen ze alleen maar heel dichtbij zien, en langzaam wordt dat steeds verder. Als de oortjes en oogjes open zijn worden de pups ook een stuk interactiever. Je kunt dan langzaam contact met ze gaan maken. 

- Hoe lang blijven de pups bij hun moeder?

de pups verlaten het nest als ze acht weken oud zijn. Op dat moment zijn ze klaar om verder op te groeien bij hun nieuwe gezin

- Wat eten pupjes eigenlijk? 

De eerste weken eten/drinken ze alleen maar melk bij Rosie. Afhankelijk van hoe snel ze ontwikkelen gaan we dit na een week of drie aanvullen met geweekte puppybrokjes. Deze worden na verloop van tijd steeds minder geweekt, zodat ze na 8 weken gewend zijn aan gewone puppybrokjes

- Hebben ze wel tandjes dan?

Nog niet, maar als ze een week of drie zijn dan zullen deze langzaam door gaan komen. Vanaf dat moment is het oppassen met spelen, want de tandjes zijn heel scherp!

6 november - puppydag

We hadden gisteren al een vermoeden dat het weleens niet lang meer zou kunnen duren, en dit vermoeden bleek te kloppen. Vanochtend om even over half zes is de eerste pup geboren. Na een prima verlopen bevalling is om half elf de tiende en laatste pup geboren. Alles is prima gegaan en Rosie en haar pups maken het uitstekend. 

Rosie bleek al snel een geboren moeder te zijn. Ze nam gelijk de zorg voor de pups op zich. Ze likte ze schoon, zorgde voor de navelstrengetjes en dirigeerde ze richting haar buik zodat ze wat konden drinken om op krachten te komen. 

Nadat ze een beetje bekomen zijn, krijgt elke pup een gekleurd bandje. Zo kunnen we ze de eerste weken uit elkaar houden. Daarna mogen ze allemaal even op de weegschaal om te kijken wat ze wegen. De pups liggen qua gewicht goed bij elkaar in de buurt, ze wegen zo tussen de 350 en 450 gram. 

20231106_063333

20231106_081621

20231106_084628

20231106_062232

20231106_070749

20231106_070813

20231106_092955

20231106_084623

20231106_121241

De verdeling van geslachten en kleuren heeft Rosie prima gedaan. In totaal zijn er geboren:

4 leverkleurige teefjes

2 zwarte teefjes

1 leverkleurig reutje

3 zwarte reutjes

Toen 's middags de kinderen uit school kwam is er lekker geknuffeld. Aandacht gaan deze pups niet tekort komen. Rosie is er heel relaxed onder en vind het prima als we bij de pups komen. Momenteel ligt Rosie met haar pups lekker uit te rusten. Alle pups zijn volgegeten en tevreden, en Rosie ziet er heel goed uit!

De perfecte match

Rosie, ons mooie leverkleurige meisje uit Polen met haar zachte karakter en enorme loyaliteit. Een heel fijn rustig hondje die je overal mee naartoe kan nemen en zich altijd gemakkelijk aanpast aan de gegeven omstandigheden. Maar ze kan ook wel eens onzeker zijn in een grote groep honden of wanneer ze tijdens de training even niet wat wat de opdracht is. Op die momenten zoekt ze graag steun. Daarom zijn we opzoek gegaan naar een zelfverzekerde sociale reu. Na maanden van zoeken, informeren en contacteren, kwamen we uit in Oostenrijk bij Ilka en haar Kiron. Kiron leek op papier de beste match gekeken naar gezondheid, afstamming, werklust, exterieur en natuurlijk zijn karakter. In mei zijn we naar Oostenrijk afgereisd om kennis te maken met Kiron. Hij was precies zoals Ilka hem had beschreven een heerlijke blije, enthousiaste vrijbuiter, alles behalve onzeker en die enorm geniet van het werken voor de baas. Wij hebben de match gevonden voor Rosie. 

Stipt op tijd
Rosie is erg van de tijd hebben we de afgelopen jaren gemerkt wat betreft haar loopsheid. Zo werd ze op 24 februari loops en wisten we dat ze rond 24 augustus haar volgende loopsheid zou hebben en zouden we in de 1e week van september richting Oostenrijk afreizen. Ilka vertelde over de Bike Week, precies in die week waardoor Latschach erg lastig of niet bereikbaar zou zijn. Dus we hoopten dat Rosie voor 1 keer iets minder stipt zou zijn. Op 24 augustus kwam het berichtje van Isabelle, Rosie is loops. Snel contact opgenomen met Ilka om te vragen of de Bike Week nog steeds in die week gepland stond (tja, wie weet hadden we geluk) en dat bleek zo te zijn. We zouden op de dag zelf wel bekijken waar we elkaar het beste konden ontmoeten, dat zou vast wel goedkomen.

Klaar voor de reis
Op 1 september was Rosie 9 dagen loops en hebben we haar opgehaald zodat we de progesteronwaarde zouden kunnen volgen. Op 4 september in de ochtend zijn we naar de dierenarts gereden voor de 1e progesteronbepaling, deze was 3,6 ng/ml. Dat zou betekenen dat ze ergens later die dag haar eisprong zou hebben. We besloten om de volgende avond nog een keer de waarde te laten meten om het verloop goed te kunnen volgen. Deze bleek op 5 september al op 6,9 ng/ml te staan. Te laag om diezelfde dag al richting Oostenrijk te reizen maar ook hoog genoeg om te weten dat donderdagochtend en vrijdagochtend het juiste tijdstip zou zijn voor een dekking. We besloten om woensdagnacht richting Oostenrijk te rijden om zo min mogelijk last te hebben van verkeer.

Geslaagde dates
Op woensdagavond 6 september zijn we richting Oostenrijk vertrokken. De reis ging voorspoedig, ondanks dat het toch wel 12 uur rijden is. We kwamen rond 8 uur aan in Latschach waar we werden opgevangen door de organisatie van de Bike Week en we via een aangepaste route bij Ilka en Kiron konden komen. Aangekomen bij Ilka zijn we nog een wandeling gaan maken met Rosie. Allemaal even de benen strekken na de lange rit. Bij terugkomst werden we opgewacht door een enthousiaste Kiron. Rosie en Kiron hebben een tijdje met elkaar gespeeld en er volgde een prima dekking. We hadden een hotel geboekt ongeveer 30 minuten bij Kiron vandaan, aan een prachtig meer. Rosie was gelijk op haar gemak in het hotel en moe van de lange reis en de kennismaking met Kiron heeft ze heerlijk liggen slapen. Aan het eind van de middag zijn we met haar in het meer gaan zwemmen en is ze ook nog even mee op de sup geweest. Ze genoot ervan! In de avond zijn we een lange wandeling gaan maken door de bergen en was het al donker toen we terug kwamen in de hotelkamer. De volgende ochtend hadden we weer afgesproken met Ilka en Kiron. Na een kort spel volgde weer een dekking. Het was heel fijn om te zien dat ze beide zo relaxed en vertrouwd waren met elkaar. 

Fingers crossed
Op vrijdag 8 september, tegen het einde van de ochtend, vertrokken we weer richting Uppel. In Latschach kwamen we vast te staan tussen alle motoren, maar konden we uiteindelijk via een alternatieve route de woonplaats van Kiron achter ons laten. Het was vrijdag, dus ook op de Duitse snelwegen was het druk. Uiteindelijk heeft de terugreis 14 uur geduurd en kwamen we rond half 2 in de nacht aan in Uppel. Op zondag stond nog een show op de planning en omdat deze maar 10 minuten van huis vandaan was en Rosie toch nog bij ons zou zijn, is ze mee geweest. Ze deed het goed en kreeg een heel mooi verslag. Uiteindelijk behaalde ze een 'Uitmuntend' in een grote klasse. Het was tijd om haar weer naar Isabelle te brengen zodat ze weer thuis is. Op 10 oktober zal de echo gepland worden om te zien of de dates ook echt succesvol zijn geweest. Tot die tijd is het 'fingers crossed'!

HONGER!
Rosie woont in België bij Isabelle en haar gezin waardoor we haar natuurlijk niet iedere dag kunnen zien om de kleine tekenen van een mogelijke vruchtbare date te herkennen. Maar, opeens kwam daar een appje. Rosie heeft honger, nee, niet zomaar een beetje... Ze eet echt alles wat binnen bereik is. Ze loopt er zelfs de trap voor op en gaat met haar poten op tafel staan om de kattenbrokjes te stelen. Dat deed ze voorheen eigenlijk nooit. Ook is ze extra knuffelig. Ze ligt nu het liefst op haar rug op de bank terwijl ze over haar buik gekriebeld wordt. Geef haar maar eens ongelijk! 

Echo
Na 32 dagen in spanning te hebben gezeten of de date van Kiron en Rosie succesvol was geweest, kwam vanmiddag het verlossende antwoord. Op de echo waren maar liefst 10 pups te zien. Allemaal compleet met pootjes, kopjes en een staart. De hartjes klopten en Rosie haar buikje was ook al duidelijk boller dan een maand geleden.
Wat hebben we genoten van het beeld op het echoapparaat met al die kleine pupjes in hun veilige vruchtzakjes. Het blijft iedere keer toch wel heel erg bijzonder. Na de echo is een grote zak brokjes met Rosie meegegaan zodat ze de komende weken zeker niets te kort komt. Ze mag iedere week meer eten om zo haar honger te stillen en de pups van voldoende bouwstoffen te kunnen voorzien. De komende 3 weken zal ze nog heerlijk verwend worden bij Isabelle en haar gezin en vanaf 29 oktober zal ze naar Uppel komen. De pups worden verwacht rond 8 november.

De laatste loodjes

Het is alweer 5 november, en de verwachte bevallingsdatum is bijna aangebroken. Rosie is inmiddels al weer een weekje bij ons, en het gaat erg goed met haar. Haar buik geeft direct weg dat ze bijna moet bevallen. Ze is al behoorlijk dik, en haar melkklieren lopen al langzaam vol.

Omdat Rosie in het dagelijks leven ook regelmatig bij ons is hoefde ze niet erg te wennen. Ze was direct op haar gemak. en plofte neer op haar kussen in de kamer. Ze is wel een stuk rustiger dan normaal, ze ligt veel en is erg aanhankelijk. Met haar eetlust is nog niets aan de hand. Ze eet elke dag netjes haar brokjes, en als je de keuken in loopt dan komt ze nieuwsgierig kijken.

Afgelopen week hebben we ook de eerste kennismakingen gehad met de potentiele nieuwe baasjes. Rosie heeft zich netjes voorgesteld, om vervolgens aan de voeten in slaap te vallen. Gelukkig hadden we Janna en Phoebe paraat om te laten zien hoe een flatcoated eruit ziet zonder dikke buik.

De pups zullen dit nest voor het eerst in een aparte kamer opgroeien. Voorheen lagen ze altijd in een afgezet stuk van onze woonkamer. We merkten echter dat dit rond de bevalling voor wat stress kon zorgen wanneer bijvoorbeeld de kinderen thuis kwamen. We hebben daarom een kamertje aangrenzend aan de woonkamer ingericht als kraamkamer. We houden de deur normaal gesproken open, maar als het nodig is dan kunnen we hem dicht doen om Rosie en haar pups wat rust te gunnen. De kamer is al volledig ingericht. De puppykist met vetbed staat al klaar, evenals de commode met weegschaal, handdoeken en halsbandjes. De warmtelamp hangt op, en de puppycam is in gereedheid gebracht. Rosie heeft de kamer geïnspecteerd en lijkt tevreden te zijn. 

Danielle slaapt inmiddels beneden op de bank, om er voor Rosie te kunnen zijn wanneer dat nodig is. Met zo'n dikke buik moet er soms 's nachts een plas gedaan worden. Ook is het prettig om goed in de gaten te houden hoe Rosie zich gedraagt. Allerlei signalen kunnen erop wijzen dat de bevalling aanstaande is, we zijn graag goed voorbereid. Zoals het er nu uitziet verwachten we de pups maandag of dinsdag. We wachten in spanning af!