Dagboek Rosie & Kiron

De perfecte match

Rosie, ons mooie leverkleurige meisje uit Polen met haar zachte karakter en enorme loyaliteit. Een heel fijn rustig hondje die je overal mee naartoe kan nemen en zich altijd gemakkelijk aanpast aan de gegeven omstandigheden. Maar ze kan ook wel eens onzeker zijn in een grote groep honden of wanneer ze tijdens de training even niet wat wat de opdracht is. Op die momenten zoekt ze graag steun. Daarom zijn we opzoek gegaan naar een zelfverzekerde sociale reu. Na maanden van zoeken, informeren en contacteren, kwamen we uit in Oostenrijk bij Ilka en haar Kiron. Kiron leek op papier de beste match gekeken naar gezondheid, afstamming, werklust, exterieur en natuurlijk zijn karakter. In mei zijn we naar Oostenrijk afgereisd om kennis te maken met Kiron. Hij was precies zoals Ilka hem had beschreven een heerlijke blije, enthousiaste vrijbuiter, alles behalve onzeker en die enorm geniet van het werken voor de baas. Wij hebben de match gevonden voor Rosie. 

Stipt op tijd
Rosie is erg van de tijd hebben we de afgelopen jaren gemerkt wat betreft haar loopsheid. Zo werd ze op 24 februari loops en wisten we dat ze rond 24 augustus haar volgende loopsheid zou hebben en zouden we in de 1e week van september richting Oostenrijk afreizen. Ilka vertelde over de Bike Week, precies in die week waardoor Latschach erg lastig of niet bereikbaar zou zijn. Dus we hoopten dat Rosie voor 1 keer iets minder stipt zou zijn. Op 24 augustus kwam het berichtje van Isabelle, Rosie is loops. Snel contact opgenomen met Ilka om te vragen of de Bike Week nog steeds in die week gepland stond (tja, wie weet hadden we geluk) en dat bleek zo te zijn. We zouden op de dag zelf wel bekijken waar we elkaar het beste konden ontmoeten, dat zou vast wel goedkomen.

Klaar voor de reis
Op 1 september was Rosie 9 dagen loops en hebben we haar opgehaald zodat we de progesteronwaarde zouden kunnen volgen. Op 4 september in de ochtend zijn we naar de dierenarts gereden voor de 1e progesteronbepaling, deze was 3,6 ng/ml. Dat zou betekenen dat ze ergens later die dag haar eisprong zou hebben. We besloten om de volgende avond nog een keer de waarde te laten meten om het verloop goed te kunnen volgen. Deze bleek op 5 september al op 6,9 ng/ml te staan. Te laag om diezelfde dag al richting Oostenrijk te reizen maar ook hoog genoeg om te weten dat donderdagochtend en vrijdagochtend het juiste tijdstip zou zijn voor een dekking. We besloten om woensdagnacht richting Oostenrijk te rijden om zo min mogelijk last te hebben van verkeer.

Geslaagde dates
Op woensdagavond 6 september zijn we richting Oostenrijk vertrokken. De reis ging voorspoedig, ondanks dat het toch wel 12 uur rijden is. We kwamen rond 8 uur aan in Latschach waar we werden opgevangen door de organisatie van de Bike Week en we via een aangepaste route bij Ilka en Kiron konden komen. Aangekomen bij Ilka zijn we nog een wandeling gaan maken met Rosie. Allemaal even de benen strekken na de lange rit. Bij terugkomst werden we opgewacht door een enthousiaste Kiron. Rosie en Kiron hebben een tijdje met elkaar gespeeld en er volgde een prima dekking. We hadden een hotel geboekt ongeveer 30 minuten bij Kiron vandaan, aan een prachtig meer. Rosie was gelijk op haar gemak in het hotel en moe van de lange reis en de kennismaking met Kiron heeft ze heerlijk liggen slapen. Aan het eind van de middag zijn we met haar in het meer gaan zwemmen en is ze ook nog even mee op de sup geweest. Ze genoot ervan! In de avond zijn we een lange wandeling gaan maken door de bergen en was het al donker toen we terug kwamen in de hotelkamer. De volgende ochtend hadden we weer afgesproken met Ilka en Kiron. Na een kort spel volgde weer een dekking. Het was heel fijn om te zien dat ze beide zo relaxed en vertrouwd waren met elkaar. 

Fingers crossed
Op vrijdag 8 september, tegen het einde van de ochtend, vertrokken we weer richting Uppel. In Latschach kwamen we vast te staan tussen alle motoren, maar konden we uiteindelijk via een alternatieve route de woonplaats van Kiron achter ons laten. Het was vrijdag, dus ook op de Duitse snelwegen was het druk. Uiteindelijk heeft de terugreis 14 uur geduurd en kwamen we rond half 2 in de nacht aan in Uppel. Op zondag stond nog een show op de planning en omdat deze maar 10 minuten van huis vandaan was en Rosie toch nog bij ons zou zijn, is ze mee geweest. Ze deed het goed en kreeg een heel mooi verslag. Uiteindelijk behaalde ze een 'Uitmuntend' in een grote klasse. Het was tijd om haar weer naar Isabelle te brengen zodat ze weer thuis is. Op 10 oktober zal de echo gepland worden om te zien of de dates ook echt succesvol zijn geweest. Tot die tijd is het 'fingers crossed'!

HONGER!
Rosie woont in België bij Isabelle en haar gezin waardoor we haar natuurlijk niet iedere dag kunnen zien om de kleine tekenen van een mogelijke vruchtbare date te herkennen. Maar, opeens kwam daar een appje. Rosie heeft honger, nee, niet zomaar een beetje... Ze eet echt alles wat binnen bereik is. Ze loopt er zelfs de trap voor op en gaat met haar poten op tafel staan om de kattenbrokjes te stelen. Dat deed ze voorheen eigenlijk nooit. Ook is ze extra knuffelig. Ze ligt nu het liefst op haar rug op de bank terwijl ze over haar buik gekriebeld wordt. Geef haar maar eens ongelijk!